Oslob, Cebu, Palawan
Blijf op de hoogte en volg Renee
01 Mei 2015 | Filipijnen, Palawan
Oslob & Cebu
In Damugette hebben we eigenlijk niet echt wat gedaan. Ik ging namelijk vroeg in de ochtend (5uur) al naar de pier voor mijn boot naar Lilo an, daarna met de tricycle naar Oslob. Aangekomen kon ik eigenlijk direct na betaling al naar de begeleiders die samen met mij op een roeibootje het water op gingen. Ik had geen mede passagiers maar er zaten al wel erg veel andere bootjes op het water. Echte toeristenpleister dus, altijd stiekem een beetje jammer. Na een korte instructie over wat wel en niet mocht gingen we naar de plek waar alle andere bootjes dreven. Daar mocht ik het water in met m'n snorkelgear. Tussen een enorme school vissen zwom ik naast het bootje in de diepe zee. Toen kwamen de whale sharks, grote mooie vreedzame vissen die werden gelokt in 1 baan te zwemmen door iemand die hem vis voerde. Op het moment dat hij naast mij zwom riep mijn cameraman (die ik gehuurd had voor onderwater foto's) dat ik naar beneden moest duiken. Ik werd half onder water geduwd voor een goede foto haha. Erg chaotisch en druk gebeuren allemaal maar heb genoten van het zien van deze mooie dieren zo dichtbij.
Erg grappig trouwens dat alle Aziaten overigens aan boord bleven en vooral de blanken in het water lagen.
Na deze leuke ervaring moest ik wachten op de bus naar Cebu. Dit zou een rit van 4 uur worden... Gelukkig was het een vrij luxe bus met halve WiFi en airco, grotendeels wel kunnen vermaken dus.
Aangekomen op het station in Cebu stond Robin al klaar, ook net aangekomen, wat een planning!
Dit keer een wat luxer hotel gekozen zodat we konden zwemmen en sporten. Jaja we hebben gesport!
Die avond na onze workout en zwemsessie hadden we wel weer een drankje verdiend en hebben na een simpel avondmaal in de hotelkamer een taxi genomen naar het uitgaansgebied. Op aanraden van eerdere reizigers zochten we een aantal clubs op. Bij het vragen naar de weg maakten we vrienden met een drietal filipino's. 2 meiden en een jongen, rond de 20 jaar als ik het me goed herinner. Het was hun eerste avond in een club. We besloten met zijn vijven naar binnen te gaan en hebben wat gepraat, gedanst en gedronken, erg gezellig.
In de club viel het mij op dat er op de dansvloer allemaal stoelen en tafels stonden waar iedereen aan zat, niemand danste. Iedereen keek verveeld en zat op zijn telefoon of staarde een beetje rond. Erg gek voor een club vond ik. Wij vonden dat er gedanst moest worden en hebben dit dan ook lekker gedaan waardoor we veel leuke aanspraak kregen.
De nacht was erg leuk en voornamelijk met een aantal Amerikanen en de Filipino's vermaakt. 4/5 uur lagen we weer op bed, de wekker ging alweer om half 9....
Half 12 zou het vliegtuig vertrekken, niet dus, vertraging. Filipino time noemen we het elke keer maar. Alles gaat hier nogal traag, onduidelijk en niemand weet iets als je wat vraagt. Ze willen vaak wel helpen maar weten uiteindelijk net zo weinig als wij op dat moment.
Zo zitten we soms wel eens in een tricycle/taxi en vraag je een bepaalde bestemming, ze zeggen dat ze weten waar dat is maar eigenlijk dus toch niet. Enig richtingsgevoel zodat we zelf weten of we wel goed gaan is zeker niet overbodig.
Op dit moment weer in het vliegtuig richting Palawan. Hier reizen we naar El nido. Dit is alweer onze enerlaatste vlucht voor we weer naar Nederland vliegen.
Palawan
Met het vliegtuig aangekomen in Puerto Princesa zijn we direct weer doorgegaan met de bus naar ons eerste verblijf alvast een stuk richting het noorden. Ons verblijf zat weer middenin de jungle aan een grote rivier. Erg mooi weer maar wel afgelegen. Besloten hier twee nachten te blijven om weer even te kunnen laden. We hebben hier dan eigenlijk ook niet meer gedaan dan eten/slapen/in de rivier gesprongen. Ik heb mijn angst om van een grote hoogte het water in te slingeren overwonnen. Nu nog leren goed in het water te komen en ik ben een echte schoonspringster. Onze highlight hier op Palawan zal Sabang en El Nido worden.
Na wat slecht nieuws van het thuisfront besloten we direct door te reizen naar El Nico omdat dit riep om een feestje! We laten onze vakantie toch zeker niet verpesten hierdoor. Vallen en opspringen.
De weg is lang, hobbelig en opgepropt. Paar uur in een overvolle bus, paar uur in een airco bus....
In Damugette hebben we eigenlijk niet echt wat gedaan. Ik ging namelijk vroeg in de ochtend (5uur) al naar de pier voor mijn boot naar Lilo an, daarna met de tricycle naar Oslob. Aangekomen kon ik eigenlijk direct na betaling al naar de begeleiders die samen met mij op een roeibootje het water op gingen. Ik had geen mede passagiers maar er zaten al wel erg veel andere bootjes op het water. Echte toeristenpleister dus, altijd stiekem een beetje jammer. Na een korte instructie over wat wel en niet mocht gingen we naar de plek waar alle andere bootjes dreven. Daar mocht ik het water in met m'n snorkelgear. Tussen een enorme school vissen zwom ik naast het bootje in de diepe zee. Toen kwamen de whale sharks, grote mooie vreedzame vissen die werden gelokt in 1 baan te zwemmen door iemand die hem vis voerde. Op het moment dat hij naast mij zwom riep mijn cameraman (die ik gehuurd had voor onderwater foto's) dat ik naar beneden moest duiken. Ik werd half onder water geduwd voor een goede foto haha. Erg chaotisch en druk gebeuren allemaal maar heb genoten van het zien van deze mooie dieren zo dichtbij.
Erg grappig trouwens dat alle Aziaten overigens aan boord bleven en vooral de blanken in het water lagen.
Na deze leuke ervaring moest ik wachten op de bus naar Cebu. Dit zou een rit van 4 uur worden... Gelukkig was het een vrij luxe bus met halve WiFi en airco, grotendeels wel kunnen vermaken dus.
Aangekomen op het station in Cebu stond Robin al klaar, ook net aangekomen, wat een planning!
Dit keer een wat luxer hotel gekozen zodat we konden zwemmen en sporten. Jaja we hebben gesport!
Die avond na onze workout en zwemsessie hadden we wel weer een drankje verdiend en hebben na een simpel avondmaal in de hotelkamer een taxi genomen naar het uitgaansgebied. Op aanraden van eerdere reizigers zochten we een aantal clubs op. Bij het vragen naar de weg maakten we vrienden met een drietal filipino's. 2 meiden en een jongen, rond de 20 jaar als ik het me goed herinner. Het was hun eerste avond in een club. We besloten met zijn vijven naar binnen te gaan en hebben wat gepraat, gedanst en gedronken, erg gezellig.
In de club viel het mij op dat er op de dansvloer allemaal stoelen en tafels stonden waar iedereen aan zat, niemand danste. Iedereen keek verveeld en zat op zijn telefoon of staarde een beetje rond. Erg gek voor een club vond ik. Wij vonden dat er gedanst moest worden en hebben dit dan ook lekker gedaan waardoor we veel leuke aanspraak kregen.
De nacht was erg leuk en voornamelijk met een aantal Amerikanen en de Filipino's vermaakt. 4/5 uur lagen we weer op bed, de wekker ging alweer om half 9....
Half 12 zou het vliegtuig vertrekken, niet dus, vertraging. Filipino time noemen we het elke keer maar. Alles gaat hier nogal traag, onduidelijk en niemand weet iets als je wat vraagt. Ze willen vaak wel helpen maar weten uiteindelijk net zo weinig als wij op dat moment.
Zo zitten we soms wel eens in een tricycle/taxi en vraag je een bepaalde bestemming, ze zeggen dat ze weten waar dat is maar eigenlijk dus toch niet. Enig richtingsgevoel zodat we zelf weten of we wel goed gaan is zeker niet overbodig.
Op dit moment weer in het vliegtuig richting Palawan. Hier reizen we naar El nido. Dit is alweer onze enerlaatste vlucht voor we weer naar Nederland vliegen.
Palawan
Met het vliegtuig aangekomen in Puerto Princesa zijn we direct weer doorgegaan met de bus naar ons eerste verblijf alvast een stuk richting het noorden. Ons verblijf zat weer middenin de jungle aan een grote rivier. Erg mooi weer maar wel afgelegen. Besloten hier twee nachten te blijven om weer even te kunnen laden. We hebben hier dan eigenlijk ook niet meer gedaan dan eten/slapen/in de rivier gesprongen. Ik heb mijn angst om van een grote hoogte het water in te slingeren overwonnen. Nu nog leren goed in het water te komen en ik ben een echte schoonspringster. Onze highlight hier op Palawan zal Sabang en El Nido worden.
Na wat slecht nieuws van het thuisfront besloten we direct door te reizen naar El Nico omdat dit riep om een feestje! We laten onze vakantie toch zeker niet verpesten hierdoor. Vallen en opspringen.
De weg is lang, hobbelig en opgepropt. Paar uur in een overvolle bus, paar uur in een airco bus....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
