Apo island
Blijf op de hoogte en volg Renee
27 April 2015 | Filipijnen, Apo Island
Apo island
Een vroege ochtend, 6:30 ging de wekker maar we waren al eerder wakker door de warmte. Onze spullen inpakken en op naar het Coco resort een paar honderd meter verderop. Vanuit hier zouden we naar Apo island varen.
Het begon al een beetje gek. We gaven aan dat we Robin en Renee waren en met de boot zouden meevaren, dit de dag daarvoor opgegeven te hebben. We werden bij het restaurant verzocht te wachten. Hier vroeg de serveerster of we kwamen ontbijten. Nee we gaan met de boot naar Apo, daar hebben we denk ik dan geen tijd voor? Jawel hoor, dit kan nog prima, neem de tijd. Tijdens het nuttigen van ons omeletje zagen we andere gasten met de kleine boot naar de grotere boot gebracht worden en vroegen ons steeds meer af of dit wel goed ging en ze ons niet vergaten. We hadden nog steeds niet ons gehele ontbijt gekregen en op toen we maar even vroegen hoe het nou zat. Ja we moesten met deze boot mee...pff lekker dan weer.
Op de kleine boot vroeg de man of ik meteen wilde betalen maar ik verstond iets over een paspoort toen mij opeens te binnen schoot dat deze nog bij de scooterverhuur lag als borg! Shit!
Ik snel op een scooter met een meneer van het hotel hierheen gecrost om deze te halen. Hier nog enige verwarring omdat ze dachten dat deze in de scooter zat?!! Huh? Daarna weer terug en we konden varen... Ik was wakker..
Na anderhalf - 2 uur varen kwamen we aan op Apo. Een klein eilandje met een inham waar het "resort" met duikschooltje op zat. Hiernaast nog een paar kleine soort "winkeltjes en verblijfplekjes" voor het handje vol mensen wat hier misschien zal wonen en de paar toeristen.
Bij aankomst stond er een heel leuk welkomstbord met de namen van de gereserveerden, wij stonden hier alleen niet bij... Ojee. We werden ook helemaal niet opgevangen en snapten niet zo goed de bedoeling van het geheel. We gingen maar bij een viertal jongeren staan die wel werden verwelkomd en de vraag kregen of ze gingen duiken. Ik wilde ook wel duiken en vroeg een paar vragen. Ik kon eventueel wel met dit groepje mee.
We vroegen daarna maar even waar we onze tassen konden plaatsen en waar we sliepen. We stonden niet op het bord omdat ze dachten dat we de instructeurs waren, die hadden blijkbaar dezelfde namen... Ik heb deze dag zoveel "huh?! Momenten" ...
Wij hadden een dorm geboekt en verwachtten een kamer vol met bedden, in plaats daarvan kregen we een kamer op een soort hooizolder zonder deur met twee bedden. Nouja prima, nog beter eigenlijk. Wel raar dat er geen deur in zat en dat we naar beneden konden kijken op het restaurantje.
Allereerst hadden we wat koffie nodig. We konden alleen aanleng koffie krijgen aangezien ze maar een paar uurtjes in de avond hier stroom hebben. Ook geen WiFi of douche dus, back 2 the basics. Daarna aangesloten bij de duikgroep, helaas bleek het dubbel zo duur als eerder aangegeven dus besloten te gaan snorkelen. PRACHTIG! Blauw, paars, roze, geel, ik denk dat ik alle soorten maten en kleuren rif en vis heb gezien. Daarnaast staat deze plek bekend als dé plek voor zeeschildpadden, en of we deze gezien hebben! Wel stuk of 15! Zo gaaf! We konden met ze mee zwemmen, ze zien eten en erbij hangen in het water. We bleven maar "ahhhh" roepen als ze weer iets nieuws deden.
Zonsondergang, alle dagtocht toeristen zijn vertrokken. Rust, en een handje vol mensen die de nacht met ons in gaan... Vakantie gevoel.
Voor de volgende dag moesten we nog een boot terug regelen. We vroegen een aantal jongeren die op dezelfde boot mee het eiland op waren gekomen hoe zij van het eiland af zouden komen. Ze gaven aan dat we een boot konden delen, ideaal. Dezelfde avond met deze groep, bestaande uit 3 schotten en 1 Fransman, gezellig op het strand wat spelletjes gedaan onder het genot van wat rum/cola.
De volgende ochtend zijn we nog 1 keer gaan snorkelen om de schildpadden gedag te zeggen. Na een ontbijtje voeren we op een banka naar een plaatsje zo'n 1 uur van Dumagette. Vanaf de Banka zagen we we zelfs nog dolfijnen en een mantarog! Wat een mazzel.
Bij het land aangekomen moesten we nog een klein stukje naar de hoofdweg lopen met onze zware backpacksom vervolgens op een jeepny te stappen naar Dumagette. We mochten dit keer bovenop zitten. Toch weer een bijzondere ervaring. De Fransman ging nog een stuk met ons mee maar van de rest hebben we afscheid genomen.
Dumagette is weer een drukkere stad, vol met tricycles, jeepnys en ander verkeer. Hier vertoeven we een dagje in een hostel voor we weer verder omhoog reizen. Morgen scheiden de wegen van mij en Robin voor een dagje. Ik ga naar de whale sharks kijken (dit heeft Robin al gedaan) en zij naar Twin Lakes. Daarna meeten we weer bij Cebu zodat we door kunnen vliegen naar Palawan.
Een vroege ochtend, 6:30 ging de wekker maar we waren al eerder wakker door de warmte. Onze spullen inpakken en op naar het Coco resort een paar honderd meter verderop. Vanuit hier zouden we naar Apo island varen.
Het begon al een beetje gek. We gaven aan dat we Robin en Renee waren en met de boot zouden meevaren, dit de dag daarvoor opgegeven te hebben. We werden bij het restaurant verzocht te wachten. Hier vroeg de serveerster of we kwamen ontbijten. Nee we gaan met de boot naar Apo, daar hebben we denk ik dan geen tijd voor? Jawel hoor, dit kan nog prima, neem de tijd. Tijdens het nuttigen van ons omeletje zagen we andere gasten met de kleine boot naar de grotere boot gebracht worden en vroegen ons steeds meer af of dit wel goed ging en ze ons niet vergaten. We hadden nog steeds niet ons gehele ontbijt gekregen en op toen we maar even vroegen hoe het nou zat. Ja we moesten met deze boot mee...pff lekker dan weer.
Op de kleine boot vroeg de man of ik meteen wilde betalen maar ik verstond iets over een paspoort toen mij opeens te binnen schoot dat deze nog bij de scooterverhuur lag als borg! Shit!
Ik snel op een scooter met een meneer van het hotel hierheen gecrost om deze te halen. Hier nog enige verwarring omdat ze dachten dat deze in de scooter zat?!! Huh? Daarna weer terug en we konden varen... Ik was wakker..
Na anderhalf - 2 uur varen kwamen we aan op Apo. Een klein eilandje met een inham waar het "resort" met duikschooltje op zat. Hiernaast nog een paar kleine soort "winkeltjes en verblijfplekjes" voor het handje vol mensen wat hier misschien zal wonen en de paar toeristen.
Bij aankomst stond er een heel leuk welkomstbord met de namen van de gereserveerden, wij stonden hier alleen niet bij... Ojee. We werden ook helemaal niet opgevangen en snapten niet zo goed de bedoeling van het geheel. We gingen maar bij een viertal jongeren staan die wel werden verwelkomd en de vraag kregen of ze gingen duiken. Ik wilde ook wel duiken en vroeg een paar vragen. Ik kon eventueel wel met dit groepje mee.
We vroegen daarna maar even waar we onze tassen konden plaatsen en waar we sliepen. We stonden niet op het bord omdat ze dachten dat we de instructeurs waren, die hadden blijkbaar dezelfde namen... Ik heb deze dag zoveel "huh?! Momenten" ...
Wij hadden een dorm geboekt en verwachtten een kamer vol met bedden, in plaats daarvan kregen we een kamer op een soort hooizolder zonder deur met twee bedden. Nouja prima, nog beter eigenlijk. Wel raar dat er geen deur in zat en dat we naar beneden konden kijken op het restaurantje.
Allereerst hadden we wat koffie nodig. We konden alleen aanleng koffie krijgen aangezien ze maar een paar uurtjes in de avond hier stroom hebben. Ook geen WiFi of douche dus, back 2 the basics. Daarna aangesloten bij de duikgroep, helaas bleek het dubbel zo duur als eerder aangegeven dus besloten te gaan snorkelen. PRACHTIG! Blauw, paars, roze, geel, ik denk dat ik alle soorten maten en kleuren rif en vis heb gezien. Daarnaast staat deze plek bekend als dé plek voor zeeschildpadden, en of we deze gezien hebben! Wel stuk of 15! Zo gaaf! We konden met ze mee zwemmen, ze zien eten en erbij hangen in het water. We bleven maar "ahhhh" roepen als ze weer iets nieuws deden.
Zonsondergang, alle dagtocht toeristen zijn vertrokken. Rust, en een handje vol mensen die de nacht met ons in gaan... Vakantie gevoel.
Voor de volgende dag moesten we nog een boot terug regelen. We vroegen een aantal jongeren die op dezelfde boot mee het eiland op waren gekomen hoe zij van het eiland af zouden komen. Ze gaven aan dat we een boot konden delen, ideaal. Dezelfde avond met deze groep, bestaande uit 3 schotten en 1 Fransman, gezellig op het strand wat spelletjes gedaan onder het genot van wat rum/cola.
De volgende ochtend zijn we nog 1 keer gaan snorkelen om de schildpadden gedag te zeggen. Na een ontbijtje voeren we op een banka naar een plaatsje zo'n 1 uur van Dumagette. Vanaf de Banka zagen we we zelfs nog dolfijnen en een mantarog! Wat een mazzel.
Bij het land aangekomen moesten we nog een klein stukje naar de hoofdweg lopen met onze zware backpacksom vervolgens op een jeepny te stappen naar Dumagette. We mochten dit keer bovenop zitten. Toch weer een bijzondere ervaring. De Fransman ging nog een stuk met ons mee maar van de rest hebben we afscheid genomen.
Dumagette is weer een drukkere stad, vol met tricycles, jeepnys en ander verkeer. Hier vertoeven we een dagje in een hostel voor we weer verder omhoog reizen. Morgen scheiden de wegen van mij en Robin voor een dagje. Ik ga naar de whale sharks kijken (dit heeft Robin al gedaan) en zij naar Twin Lakes. Daarna meeten we weer bij Cebu zodat we door kunnen vliegen naar Palawan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
