Laatste tripjes

Even terug naar El Nido

Helemaal vergeten te vertellen! Op het eiland zagen we na de zonsondergang heel veel bliksem om ons heen. Erg mooi aanschouw.
Tijdens onze vakantie ook niet veel regen gehad, uiteraard toen we vanuit El Nido vertrokken begon het te gieten. Met backpack op, slippers aan toch wat vervelend lopen maar gelukkig niet koud. Tijdens onze Lagoon tocht ook regen gehad terwijl we zwommen, ook bijzonder.

In de avond laat vertrokken met de nachtbus. De mevrouw vertelde ons dat de bus om 10 uur vertrok, gelukkig kwamen we al rond kwart over 9 aan en bleek dat dus al de bus te zijn!
Een vermoeiende trip richting Puorte Princessa. Robin en ik hebben allebei iets gegeten waar we ziek van zijn geworden. Misselijk, licht in het hoofd en buikpijn...

Aangekomen bij de luchthaven moesten we nog een ticket kopen. De luchthaven was nog niet open, we waren er namelijk al rond 4 uur in de ochtend. Met een aantal andere backpackers voor het hek gezeten. De ticket kopen was wat lastiger dan gedacht maar is gelukt. Onderweg naar Manila, onze laatste stop. Gok dat we eerst even gaan slapen en uitzieken. Robin heeft nog wat afspraken voor haar vrijwilligerswerk daar dus ik zal mezelf weer even moeten vermaken.

Aangekomen in Manilla namen we een taxi naar ons adres in Quezon city. We pakten een taxi die bij de rij meter-taxi's stond. Keuze heb je niet, je pakt de eerste in de rij. We wilden naar bed, moe en zwak van het ziek zijn en het reizen... Echter hadden we de verkeerde taxi chauffeur....
Allereerst gaven we aan naar Quezon city te willen, hij deed net alsof hij dit niet wist. Wie is hier nou de taxi chauffeur?! Daarna vroegen we vriendelijk of hij de meter aan wilde zetten maar hij gaf aan dat het 500 peso kostte wat het dubbele is van het meter bedrag. Hij stond bij de meter taxi's dus nee, we willen op de meter rijden anders breng je ons maar terug. De taxi chauffeur werd boos, begon wild te rijden en reed de verkeerde kant op. Wij hielden voet bij stuk. Hij wilde ons eruit zetten op gevaarlijke drukke wegen en gooide de kofferbak open. Ondertussen aangevend dat wij niet van plan waren om uit te stappen en dit vooral heel veel tijd zou kosten voor hem leek hij terug te rijden naar het vliegveld. Echter probeerde hij ons er weer uit te zetten door onze tassen dit keer op straat te zetten. Ik stapte uit en Robin bleef in de auto. Tassen weer in de auto gezet en weer gaan zitten. Foto genomen van zijn licentie en aangegeven een klacht in te dienen. Aangezien we heel graag naar huis wilden en we al z'n gegevens nú hadden konden we overstappen op een andere taxi, niet terug bij het vliegveld uiteindelijk... Wat een gedoe. Uiteraard niets betaald.

Taxi chauffeur 2 was een normale vent die ons netjes heeft gebracht voor de normale prijs. Helaas was onze kamer nog niet gereed en konden we nog niet slapen. We hebben afgesproken met Daphne die Robin in haar verblijf heeft ontmoet. Zij is ook Nederlands. Een drankje en babbel later terug naar de kamer om te slapen, eindelijk!
Na een diepe coma weer opgestaan om vervolgens een poging te doen tot eten, weer met Daphne en Ellen (ook bekende van Robin) avond gegeten. Ik zag tot mijn vreugde falafel op de kaart en bestelde dit, not available... (Uiteraard, zoals met alles wat ik hier bestel).
Na de maaltijd direct naar bed voor coma 2.0 tot de volgende dag.

Opgeladen stond ik op, wel met wat hoofdpijn. Water, aspirine en klaar voor m'n ontbijt. Samen met Daphne en Ellen bij een heerlijk ontbijttentje gaan eten. Vandaag wilde ik eigenlijk naar een luxe spa maar ze reageerden niet op m'n mail, sms, belletjes dus was er al gauw klaar mee. Robin stuurde een sms met de gewenste gegevens en ze reageerden opeens. Ik zou vooraf per bank het gehele bedrag moeten overmaken, wetende dat hier alles vaak slecht geregeld is en dat ik dan waarschijnlijk geen geld terug zou krijgen heb ik besloten om dit niet te doen. Ook omdat ik dit dan pas de volgende dag kon doen omdat we alweer in de middag zaten. Het verkeer is hier een groot drama dus moet echt op tijd weg, zonde van zo'n spa dagje dan! Ik zou nog wel wat losse massages nemen dan.
In de middag zijn we met z'n vieren naar Eco Park gegaan, een mooi bosrijk gebied met allerlei activiteiten voor de lokale bevolking. Wij zijn naar het zwembad gedeelte gegaan. We hebben helaas niet veel zo'n gehad. De laatste week is het wel warm maar veel bewolking en regenbuien. Zwemmen kon dus wel en was ook lekker maar mijn mooie asociale bruine kleurtje is alweer aan het verdwijnen helaas. We hadden weer veel bekijks. Ze dragen hier zelden bikini's maar gewoon kleding in het water. We vroegen waarom dit zo is. De vrouw vertelde ons dat de Filipino's conservatief zijn. Wat ik persoonlijk raar vond aangezien sommigen doorschijnende witte kleding droegen waardoor je de bh gewoon heen zag.. Op de vraag waarom ze dan geen speciale waterkleding droegen die bedekkend was gaf ze geen duidelijk antwoord. Ze wilde graag met ons op de foto, dit was al voordat we vragen begonnen te stellen. Hier hadden we niet zoveel zin in omdat we in bikini waren en deze vrouw totaal niet kenden. Nee accepteerde ze niet. Toen we vroegen waarom en wat ze ermee ging doen kregen we weer dubbele antwoorden. Ze wilde het als souvenir en zou het niet op Facebook plaatsen (jaja). Eerder vertelde ze alleen dat ze in Makati woont (het rijke gedeelte van Manila), wat sowieso al niet geloofwaardig was. De eerste foto was niet goed dus hij werd nog eens honderd keer over gedaan. Eigenlijk hadden we gewoon allemaal een gekke bek moeten trekken. Toen we later bij onze handdoek stonden kwam er een mevrouw met haar iPad bij me staan en nam zonder het te vragen ook nog ff 10 foto's van me, ook nadat ik aangaf dit niet te willen. Toch nieuwsgierig, zouden ze die foto's dan aan hun vrienden laten zien en zeggen: kijk wat ik vandaag tegen kwam!

Robin besloot in de avond af te spreken met iemand die ze hier heeft ontmoet en ik ging eten met Daphne en Ellen bij een Indo. Ik moest in het donker zelf de weg vinden maar alle straatnamen lijken enorm op elkaar en beginnen in dezelfde buurt allemaal met dezelfde beginletters. Nogal verwarrend dus. Voordat ik terug ging nog een massage genomen en met onbedoelde omweg (door al die straatnamen) weer terug om te gaan slapen, laatste nachtje hier.

Donderdag, laatste uurtjes. Robin stapte al vroeg de deur uit. Ik bleef nog even liggen en bedacht wat ik eens zal gaan doen.
Na een heerlijk ontbijt en een boek ben ik gewoon gaan lopen. 30 graden, zonnetje en m'n rugzakje op. Het voelde als een goede workout. Ben zomaar ergens heengelopen in de hoop dat ik iets interessants zou tegenkomen. Onderweg kwamen wat bedelende kinderen naar me toe. Ik heb ze vriendelijk teleurgesteld. Toen bedacht ik me dat ik nog wat snacks in mijn tas had zitten en heb ze terug geroepen. Mijn karmapunten zijn weer opgeladen. Blij dat ze waren!
Hier en daar wat winkeltjes ingelopen en wat rondgekeken en uiteindelijk een plaatselijk achterstallig kapperszaakje ingelopen. Misschien konden ze me helpen met mijn stro-bos. De man was vereerd en heeft zich enorm staan uitsloven. Erg leuk. Hij vroeg me van alles maar ik verstond zijn Engels/Filipijns zo slecht dat ik hem soms maar heb toegeknikt. Aan het einde wilde hij nog even op de foto met me en met mijn nieuwe haardos wapperend in het verkeerdswindje liep ik weer op straat.
Nog even langs de Starbucks en weer met de tricycle terug. Robin was er al, tas inpakken en gaan!

De reis is goed verlopen ondertussen post ik deze laatste blog. Het is raar thuiskomen, gemixte gevoelens.... Hoi mooi Nederland :-)